|
|
|
Yazar
|
:
Hacı ÇİÇEK
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2022
|
|
Sayı |
:
72
|
|
Sayfa |
:
266-287
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Hacı ÇİÇEK , (2022). EBÛ SEHL MUHAMMED el-MAGRÂVÎ’NİN “el-MUFESSİRÛN” ADLI ESERİNDE SEYYİD KUTUB’U TENKİDİ -HZ. MUSA VE HZ. OSMAN ÖRNEĞİ-. Route Education and Social Science Journal , 72, p. 266-287. Doi: 10.17121/ressjournal.3166.
|
|
514 493
|
Özet
Sosyal ilişkiler bağlamında insan, doğası gereği masum değildir. İnsan, her ne kadar derin düşündüğünü, bir olayı etraflıca ele aldığını iddia etse de zaman zaman hataya düşmesi muhtemeldir. Söz konusu hataların, kimi zaman küçük ölçekte kimi zaman büyük ölçekte olması mümkündür. Öyle ki peygamberler bile, ellerinde vahiy kaynaklı bir verinin bulunmadığı süreçte hataya düşmekten kurtulmamışlardır. Allah, onların bu tür hatalarını zelle/ayak kayması (Bakara, 2/36) diye nitelemiş, daha sonra ise en ideal davranış şeklini onlara göstermiştir. Bazen bir liderin emrindeki kimse, liderine farklı bir öneride bulunabilir. Bu konuda Hz. Peygamber’in hayatında farklı örnekler verilebilir. Mesela Bedir savaşında, askerî karargâhın tespiti konusunda bir sahabinin, Hz. Peygambere farklı bir yeri önermesi, Hz. Peygamber’in de onun görüşünü kabul etmesi bunun en canlı örneği sayılabilir. Malum olduğu üzere insanların bulunduğu her yer ve mekânda farklı görüşlerin, farklı yorumların bulunması da doğaldır. Bu itibarla insanları hatasız kabul etmek, bir bakıma onlara insanüstü bir statü vermek demektir ki bu, Kur’ân’ın konuya ilişkin öğretileriyle pek uyuşmadığı kanaatindeyiz. Farklı düşünme, farklı algı ve farklı yorumlar, beraberinde eleştiri aktivitesini de getirecektir. Zaten eleştiri, eksik kalan veya eksik görülen noktanın tamamlanması için en ideal araç durumundadır. Bu çalışmada tefsir sahibi Ebû Sehl Muhammed b. Abdurrahman el-Magrâvî’nin, el-Mufessirûn Beyne’t-Te’vîl ve’l-İsbât fî Âyâti’s-Sıfât adlı eserinde Hz. Musa ve üçüncü halife Hz. Osman hakkında Seyyid Kutub’u (ö.1966) eleştirisi ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler
Magrâvî, Seyyid Kutub, Eleştiri, Hz. Musa, Halife Osman.
Abstract
In the context of social relations, human nature is not innocent. Although a person claims to think deeply and deal with an event in detail, it is possible to make mistakes from time to time. It is possible that these errors are sometimes on a small scale and sometimes on a large scale. So much so that even the prophets did not avoid making mistakes in the process that they did not have any data originating from revelation. Allah described such mistakes of theirs as landslides/slippage (Baqara, 2/36) and then showed them the most ideal way of behavior. Sometimes a leader's subordinate may make a different suggestion to his leader. In this regard, many different ecamples can be given in the life of the Prophet. For example, in the Battle of Badr, a companion’s suggesting a different place to the prophet about fixation of the military quarters, the prophet’s acceptance. As it is known, it is natural to have different views and different interpretations in every place and place where people are. In this respect, accepting people as infallible means giving them a superhuman status in a way, which we think does not quite agree with the teachings of the Qur'an on the subject. Different thinking, different perception and different interpretations will bring along the criticism activity. In fact, criticism is the most ideal tool to complete the missing or missing point. In this study, the owner of the commentary Abu Sahl Mohammad al-Maghraoui’s work al-Mufassirûn Beyne't-Te'vîl ve'l-İsbât fî Âyâti's-Sıfât, prophet Moses and the criticism of Sayyid Qutb (d.1966) about the third caliph Osman is discussed.
Keywords
Maghraoui, Sayyid Qutb, Criticism, Prophet Moses, Caliph Otman.
