Özet
ARAPLARDA MEDİH SANATINA DAİR ÇÖZÜMSEL BİR BAKIŞ
Şiir, oluştuğu toplumun duygusal, fikirsel, kültürel ve sosyal dokusunu sonraki nesillere aktarmasıyla mühim bir sanattır. Arap Şiiri de bu yönüyle beraber içerik olarak gayet geniştir ve bünyesinde birçok farklı sanat dallarının kullanıldığı bir şiirdir. Tarihsel olarak ta farklı merhaleleri içermektedir. Arap şiirinin en önemli nazım şekillerinden biri şüphesiz kasidedir. Kaside de bünyesinde birkaç farklı nazım şeklini barındırmaktadır. Kaside yapısal özellikler bakımından cahiliye döneminden itibaren vukuful atlal veya nesip ile başlayıp, bölge tasviri edilip, gazel kısmı ile devam eden, deve ve yolculuk tasvirinden sonra ise medih kısmına geçilen bir metotla ele alınmıştır. Bizde kasidenin ana teması konumundaki medih şiirini ele alacağız. Medh insan fıtratında varolan sevginin bir yansıması olan sevdiğini övme fiiliyle mevcut insanoğluyla yaşıt bir olgudur. Buna binaen Arap Şiirinde de medih, cahiliye döneminden itibaren varolmuş, değişen zaman ve şartlar ile birlikte bazı ufak değişimlere uğrayarak günümüze dek varlığını sürdürmüş bir sanattır. Bu çalışmamızda medih şiirini beşerî ve nebevi olarak iki kısma ayıracağız ve Beşerî Medihi Cahiliye dönemi, Emevî dönemi, Abbasî dönemi ve Endülüs dönemi olacak şekilde dönemlere ayırıp inceleyeceğiz. Her dönemin meşhur şairlerinden örnekler vereceğiz. Nebevî metodu da İslâm’ın yayılma dönemi olarak ele alıp sonraki dönemlere tesirinden de bahsedeceğiz.
Anahtar Kelimeler
Medih, Beşerî Medih, Nebevî Medih, Kaside, Övgü Şiiri.
